Blog

https://www.mavenpublishing.nl/boeken/hoop/?mc_cid=f109f49507&mc_eid=3eb396b0e4

Ik tegen de rest van de wereld

Jan Willem Sligting
Programmeur Paradiso 1982-2014, programmeur Carré 2015-heden. Sinds 1974 bassist van Barrelhouse

Braakliggend land is na verloop van tijd onherroepelijk veranderd in bos. Maar de mens wil sturen, richting geven. Het lijkt een natuurlijke reflex om vat te krijgen op het leven. Het idee is: er heerst chaos, die moet bedwongen worden, een en ander moet in goede banen geleid worden.
In onze samenleving is dit de norm geworden. De verlichting heeft hier zijn werk gedaan. Ook bij ontluikend talent zie je al snel dat mensen eromheen gaan staan, mensen wier handen jeuken om dat talent te begeleiden, met raad en daad bij te staan, te kneden op de weg naar succes. Met ontluikend talent bedoel ik meer in het bijzonder jonge talenten in de popmuziek.
Een helder voorbeeld van jeukende handen, raadgeving, sturing is te zien in het circus van tv series als The Voice. Niet alleen in de westerse wereld, maar ook bij Turkse en Arabische tv zenders kunnen zangers en zangeressen, al dan niet met ervaring, zich aanmelden en auditie doen. Zij die de eerste ronde overleven, worden vervolgens in alle vervolg stappen door professionals begeleid. Met als doel de meeste publieksstemmen te krijgen, de finale te halen en te winnen.
In de popmuziek zijn er in de laatste decennia meerdere sterke voorbeelden van stromingen die zich onafhankelijk, wars van heersende normen, hebben ontwikkeld: de punk, de house en hiphop. Buiten de grip van de commercie, wars van criteria die financiering zouden kunnen opleveren, zijn ze ontstaan. Ontstaan is in dit verband een versluierende term, individuen zijn iets gaan maken dat een stroming werd. Het werd een stroming doordat verwante musici zich herkenden in wat ze hoorden en zich erdoor lieten inspireren.
Om emoties over te brengen is kwaadheid een slechte drager. Maar kwaadheid uit maatschappelijke uitzichtloosheid was eind jaren zeventig van de vorige eeuw, de aanjager van de punk. Juist bij aanvang had de commercie en muziek industrie geen greep en geen antwoord op punk, een beweging wars van advies in welke vorm dan ook: ik tegen de rest van de wereld. In Engeland waren dat groepen als het anarchistisch collectief Crass en The Clash.
Ook hiphop is voor een gedeelte ontstaan uit onvrede en kwaadheid over de omstandigheden en vooruitzichten. Hier betrof het de getto’s in de Verenigde Staten. Taal was het wapen, een beatbox of humanbeatbox het vervoermiddel, de straat of een blockparty het podium. Voor zowel Hiphop als House geldt dat veel van de muziek ontwikkeld is in clubs. Doug E Fresh, rapper, human beatbox was één van de eersten die alleen met zijn stem een volledige beatbox met alle effecten kon produceren. Grandmaster Flash claimt als eerste met twee draaitafels drumbreaks aan elkaar te mixen tot een volledig nummer. Begonnen op zeer jonge leeftijd zijn beide grote namen in de hiphop geworden.
Het gaat me aan het hart dat, ook juist in het domein van de popmuziek, de commercie steeds meer in een vroeg stadium vat probeert te krijgen op zich ontwikkelend talent. De begeleiding lijkt er niet op gericht te zijn, het meest eigene van iemand naar voren te krijgen. Het lijkt gedreven door hoop op succes.
Ik geloof erin dat er altijd weer eigenzinnige geesten zullen zijn die zich in eerste instantie niets laten vertellen: ik, wij tegen de rest van de wereld.
Het is een romantische gedachte, maar mij geeft het hoop.